9 de març 2010

SOMIAR

Somio….
un món que no calgui dibuixar en un paper
persones que pensin com a individus i actuïn com un tot
colors escollits per la natura, blaus encegadors i grisos que porten vida
gotes de dolça pluja relliscant per rostres coneguts i desconeguts
no veure més com l’home s’enfronta a la natura en una bogeria d’autodestrucció
contemplar qualsevol ésser viu i reconèixer al seus ulls la mirada d’un amic.
musica que agermana esperits, sons que formin part de nosaltres
que allò que avui mata sense sentit desaparegui per sempre més.
un món en que la paraula Pau no tingui antònim
Somio...
un futur
Somio...
que mai més em calgui somiar.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada