14 de març 2018

Corazón-coraza

Aquestes lletres tenen més de 10 anys. Les vaig escriure pensant en mi en un moment molt concret de la meva vida. Però curiosament l´altre dia, parlant amb una amiga, una d´aquelles persones que et trobes en aquest camí  i que et fan molt feliç, sentint-la, em vaig adonar que semblava que fossin escrites per ella. És curiós, unes paraules de fa tant de temps, encaixaven perfectament a la seva vida 10 anys després. Doncs dedicades a tu, Judith...


"Mi pequeña bailarina. Pequeñita por fuera y grande en corazón. Un corazón-coraza que lo es a ratos y a ratos se destapa. Ahora sí y ahora no. Lo suficiente para llenar otro corazón pero insuficiente para alcanzar su libertad. Soñando a ratos, pisando fuerte, con la determinación que te da el bailar sola y mover el mundo.

Nunca mires atrás, ni anheles un futuro, porque este vendrá solo, para ti, para que te quieras y te quieran, para ofrecerte lo mejor y olvides para siempre, que lo mejor no es lo que te hace daño, no es aquello que no te ama en la inmensidad de tu ser ni solo ama el hermoso reflejo que proyectas, bonito, pero etéreo. Y efímero.

En ti caben mil mañanas, infinitos despertares, todo un mundo hecho a tu medida. Así que sigue bailando, sigue sonriendo, sigue apostando por esa vida que vives y por la que te espera. Porque tu danza contiene la magia de aquel que se sabe fuerte pero lo es gracias a sus fragilidades y sus miedos.

Mi pequeña bailarina, cómete el mundo, aspira la vida, fúndete en abrazos, piérdete en un millón de besos, mira sinceramente y deja que te miren, y desnuden tu alma y, cuando encuentres quien, además, la acaricie, quien te coja la mano y no la apriete hasta hacer daño, quien te mire más allá de tu reflejo, ábrele para siempre, las puertas del corazón". 

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada